Składki ubezpieczeniowe na tle Spółki cywilnej w Polsce

Jakie są obowiązki ubezpieczeniowe wspólników w spółce cywilnej?

Jedną z głównych zalet, która przemawia za założeniem spółki cywilnej jest brak obowiązku opłacania składek ZUS. Jednak należy podkreślić, że ten obowiązek zostaje zniesiony tylko w przypadku wspólników i nie dotyczy osób zatrudnionych w firmie.

Kiedy spółka cywilna opłaca składki tylko za pracowników, a wspólnicy odprowadzają składki we własnym zakresie, to zasady współpracy z ZUS wyglądają nieco inaczej niż w przypadku standardowej firmy. Spółka nie musi wtedy zgłaszać i rozliczać wspólników, dlatego że każdy z nich sam powinien sporządzać i przekazywać dokumenty ubezpieczeniowe, opłacając przy tym składki na własne ubezpieczenia.

Jednak samodzielne rozliczenie składek nie zwalnia wspólników od pewnych obowiązków. Każdy ze wspólników spółki powinien w takim przypadku w terminie 7 dni od rozpoczęcia prowadzenia działalności, zgłosić siebie w ZUS jako płatnika składek oraz jako osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą. Do urzędu należy takim przypadku złożyć:

• formularz ZUS ZFA;
• kopię decyzji urzędu skarbowego o nadaniu numeru NIP;
• deklarację ZUS ZUA lub ZUS ZZA.

Wspólnik spółki, który prowadzi działalność i opłaca składki tylko na własne ubezpieczenie, ma również obowiązek rozliczać składki poprzez sporządzanie i przekazywanie do ZUS deklaracji rozliczeniowej ZUS DRA. Ponadto, wszystkie składki na ubezpieczenia społeczne finansuje on w całości z własnej kieszeni. Trzeba też wiedzieć, że jeżeli wspólnik podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, musi opłacać za siebie także składki na Fundusz Pracy. Taki obowiązek zachodzi kiedy podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne jest równa lub wyższa minimalnemu wynagrodzeniu przypadającemu w Polsce na dany rok. W roku 2016 było to 1.850 zł brutto, czyli 1.355,69 zł netto.

Trzeba przy tym też wspomnieć o pewnej uldze. Aktualna ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych umożliwia odliczanie składek od dochodu albo zaliczanie ich bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

Jakie są koszty założenia spółki cywilnej?

Głównym atutem przemawiającym na rzecz spółki cywilnej – jak już wspominaliśmy – jest niski koszt jej założenia oraz prowadzenia. Wynika to z faktu, że spółka nie podlega pod KRS. Za wpis spółki jawnej do rejestru przedsiębiorców należy zapłacić 1.250 zł. Natomiast sam fakt rozpoczęcia działalności w ramach spółki cywilnej nie podlega obowiązkowi zgłoszenia do ewidencji. Ponosimy jedynie wydatek równy 0,5% wartości wkładu jako podatek od czynności cywilnoprawnych oraz koszty związane z wpisem do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej, który wynosi 100 zł od każdego wspólnika.

Jakie są zasady rozwiązania spółki?

Spółkę można rozwiązać tak samo szybko, jak ją założyć. Tym bardziej, że już na samym początku wspólnicy określają warunki, w których może dojść do rozwiązania. Na przykład może być to sytuacja, kiedy spółka nie przynosi zamierzonego dochodu.

Istnieją też ustawowe przyczyny. Art. 10 Kodeksu Spółek Handlowych mówi, że spółki można rozwiązać kiedy:

• pozostanie w niej jeden wspólnik z powodu wystąpienia lub śmierci pozostałych wspólników, z zastrzeżeniem postanowień art. 11;
• zostanie podjęta jednomyślna uchwała wspólników o rozwiązaniu spółki;
• nastąpi rozwiązanie spółki przez sąd;
• zostanie ogłoszona upadłość wspólników.

Czy obcokrajowcy mają łatwiej?

Pewnie wielu z Was zastanawia się też, jak wygląda sprawa z obcokrajowcami. Takie osoby też mogą w Polsce otwierać i prowadzić działalność w formie spółki cywilnej. Jak to wygląda? Otóż prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej przez obcokrajowca zależy od tego, czy ma on zezwolenie na osiedlenie się na terenie Polski. Kiedy nie ma takiego pozwolenia, warunki prowadzenia spółki są uzależnione od kraju, z którego pochodzi oraz od jego obywatelstwa.

Aby założyć spółkę, nie będąc obywatelem Polski, obcokrajowiec powinien jednak przedłożyć do wglądu oryginał (w przypadku wniosku składanego w urzędzie gminy lub miasta) albo skan (w przypadku wniosku składanego drogą elektroniczną) dokumentu poświadczającego posiadanie tytułu prawnego do pobytu w kraju.